Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Πώς;


Καμιά φορά απορώ ακόμα πως έγινε έτσι η ζωή μου. 

Πώς γίνεται να φέρεσαι έτσι σε έναν άνθρωπο που υποτίθεται πως αγαπούσες; Πώς γίνεται ο εγωισμός σου να είναι πάνω ακόμα και από το ίδιο σου το παιδί. Πώς γίνεται να φέρεσαι σαν να μισείς ή σαν να θες να εκδικηθείς έναν άνθρωπο που το παιδί σου λατρεύει;

Πώς γίνεται να υπερασπιστείς την θέση σου, τα πιστεύω σου, την ηρεμία και τον ζωτικό σου χώρο χωρίς να πέσεις σε επίπεδα που μόνο απέχθεια προκαλούν;

Πώς μπορεί μια μητέρα, ένας γονιός να δεχτεί ότι δεν θα έχει λόγο σε αποφάσεις, συμπεριφορές και εικόνες που θεωρεί ότι προβληματίζουν, πληγώνουν ή βλάπτουν το παιδί του. Επειδή συμβαίνουν σε ένα άλλο σπίτι, σε ώρες που το παιδί είναι υπό την ευθύνη του άλλου γονιού.

Πώς γίνεται να υψώσεις τοίχη και άμυνες χωρίς να γίνεις σκληρός, άδικος και απάνθρωπος;

Πώς σταματάς κάποιον που η έπαρση του δεν έχει όριο; Πώς αμύνεσαι στο παράλογο; Πώς αντιδράς όταν κάποιος αποφασίζει, διατάζει ή εκβιάζει;

Πόσα κομμάτια της ζωής σου, πόσα χρόνια του χρόνου σου, πόσες αντοχές και πόσα αποθέματα μπορείς να θυσιάσεις;

Πώς γίνεται να παντρεύτηκες έναν άνθρωπο που σκέφτεται και συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο; Ήταν πάντα; Έγινε; Δεν το έβλεπες; Και αυτό τι λέει για σένα; Πώς γίνεται να έκανες παιδί με έναν άνθρωπο που μπορεί να μην είναι μόνο έτσι αλλά σίγουρα είναι και έτσι;

Πώς προφυλάσσεις το παιδί από όλα αυτά; Πώς κάνεις το διαζύγιο όσο το δυνατόν λιγότερο επώδυνο για ένα μικρό φραουλάκι που δεν φταίει σε τίποτα, που λατρεύει τον χερφάδερ που με τίποτα δεν της αξίζει να είναι και να γίνεται όπλο σε μια διαμάχη τόσο άκαιρη και άσκοπη;

Πώς αποφεύγεις να επαναλάβεις όσα έζησες και σε πόνεσαν πολύ; Πώς να εξηγήσεις και πως να δικαιολογηθείς σε ένα μικρό παιδί για το ότι οι γονείς του, το αγαπούν μεν, αλλά δεν είναι καν σε θέση πολλές φορές να συνεννοηθούν μεταξύ τους για πράγματα απλά. Πώς σταματάς να αναλαμβάνεις την ευθύνη για τον κακό εαυτό του άλλου; Πώς σταματάς να νιώθεις τύψεις και ενοχές για όσα έγιναν, πώς σταματάς να φοβάσαι όσα θα γίνουν; 

Πώς βρίσκεις το κουράγιο και την δύναμη να αντέξεις το κόστος, να αγωνιστείς, να σταματήσεις την υποχωρητικότητα πριν γίνει θυματοποίηση; Πώς ταυτόχρονα καταφέρνεις να ανταπεξέλθεις στα καθημερινά, να πας στην δουλειά σου, να παίξεις με το παιδί σου, να μαγειρέψεις, να φροντίσεις τον εαυτό σου, το παιδί σου και το σπίτι σου;

Πίστευα πως τα είχαμε αφήσει πίσω όλα αυτά. Έκανα ό,τι καλύτερο ήξερα και μπορούσα για να τα αφήσουμε πίσω. Με μόνο κίνητρο να είναι χαμογελαστό το φραουλάκι. Να μπορεί να γιορτάσει τα γενέθλια της και με τους δύο γονείς της. Να μεγαλώσει όσο το δυνατόν πιο όμορφα. Να μην ακούσει ποτέ κατηγορίες, ούτε και υπονοούμενα. Να μην φοβηθεί ποτέ ότι οι γονείς της δεν μιλάνε καν μεταξύ τους. Να μην νιώσει ποτέ ότι είναι εχθροί. Να μην αγχωθεί στην γιορτή του σχολείου, στην ορκομωσία ή στον γάμο της αν θα καταφέρουν να παρευρεθούν πολιτισμένα στον ίδιο χώρο. Έχω κάνει αμέτρητες υποχωρήσεις και άπειρη υπομονή για να μην συμβεί τίποτα απ' όλα αυτά. Γιατί όλα αυτά τα έχω ζήσει και ξέρω πως είναι.

Όμως δεν μπορώ άλλο. Δεν μπορώ να δεχτώ πλέον καμία βια λεκτική ή ψυχολογική, δεν μπορώ να κάνω ούτε μισό βήμα πίσω ακόμα, δεν μπορώ να μην δώσω σημασία, να προσπεράσω ή να ξεχάσω. Κυρίως δεν μπορώ να αναλάβω εγώ όλη την ευθύνη που δεν μεγαλώνει το παιδί μου όπως θα ήθελα και όπως θεωρώ ότι της αξίζει. Δεν μπορώ να την προστατεύσω άλλο υποχωρώντας. 

Μικρό φραουλάκι σ' αγαπώ, σου ζητάω συγνώμη και ελπίζω να καταλάβεις. Να ξέρεις και να θυμάσαι πάντα ότι ποτέ και για τίποτα απ' όλα αυτά δεν έφταιξες εσύ.

Κι ακόμα κάτι:

1) Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια στην προηγούμενη ανάρτηση. Τα δυσάρεστα όμως διαδέχονται τα ευχάριστα και η ζωή είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα.

2) Εδώ και θα γελάμε και θα κλαίμε, όπως και στην ζωή.

42 σχόλια:

  1. Δύσκολες ερωτήσεις βάζεις...
    Καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς σε κάθε σου λέξη και πίσω από αυτή..
    Δεν είμαι καλή στις συμβουλές..συνήθως είμαι απόλυτη (που ίσως και να χρειάζεται σε πολλές περιπτώσεις) ...το μόνο που μπορώ να πω, είναι πως με κάποιο τρόπο ξέρω πως θα κάνεις το καλύτερο για το παιδί σου..όποιος κι αν είναι αυτός ο τρόπος..εσύ ξέρεις!
    Καμιά φορά δεν περνάνε όλα από το χέρι μας..δε φτάνουν οι δικές μας καλές προθέσεις...πρέπει κι ο άλλος να έχει καλές προθέσεις..
    Εύχομαι μόνο τα καλύτερα για το παιδί και για σένα...
    Σε φιλώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι και ελπίζω να γίνει το καλύτερο για το παιδί και για μένα. Απλώς καμιά φορά μπερδεύομαι για το ποιο είναι το καλύτερο. Θα σου ευχόμουν να μην χρειάστηκε ποτέ να καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ, αλλά με πρόλαβες. Φιλιά κι από μένα.

      Διαγραφή
  2. υπομονή και ψυχραιμία,θα έλεγα ! είσαι η μάνα και δυστυχώς επιβαρύνεσαι με τα πάντα!προσπάθησε και συνέχισε όπως έκανες ως τωρα...φιλάκια στο φραουλίνι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάσια μου σ΄ευχαριστώ. Ίσως όμως πρέπει να σταματήσω να κάνω ότι έκανα ως τώρα και να αλλάξω γραμμή. Λένε πως τρέλα είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα και να αναμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα.

      Διαγραφή
  3. Η αγαπη για το φραουλακι,να σου δινει δυναμη,καθαρη σκεψη και νηφαλιοτητα για να παιρνεις σωστες αποφασεις!!Το φραουλακι πανω απ ολα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ. Είναι πάνω απ' όλα, απλώς μερικές φορές δεν είναι τόσο ευδιάκριτο το τι είναι καλύτερο και για εκείνη τώρα αλλά και μακροπρόθεσμα.

      Διαγραφή
  4. Το παιδί είναι προτεραιότητα, αυτό πρέπει να ξέρετε και να θυμάστε.. Δυστυχώς όλα τα υπόλοιπα θα υπάρχουν κάποιες μέρες πιο πολύ, κάποιες πιο λίγο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ, όμως κάποιες μέρες είναι πολύ δύσκολες. Το παιδί είναι πάντα προτεραιότητα, όμως δεν είναι πάντα ξεκάθαρο το τι σημαίνει αυτό.

      Διαγραφή
  5. Καταλαβαίνω από αυτά που λες ότι είσαι αγανακτισμένη, κουρασμένη και απογοητευμένη από τις καταστάσεις που ζεις... Προσπάθησε να πάρεις βαθιές ανάσες και να αντιδράσεις με γνώμωνα αποκλειστικά και μόνο το παιδί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ναι ανάσες αλλά δεν φτάνουν, είμαι πολύ ζορισμένη όντως! Σ' ευχαριστώ.

      Διαγραφή
  6. Ίνα μου, δεν χρειάζεται πάντα η υποχώρηση/θυματοποίηση για να 'ναι χαμογελαστό το φραουλίνι. Το να έχει για πρότυπο μια μαμά που δεν ανέχεται την βία, αγωνίζεται με θάρρος ενάντια και στέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι στην αδικία είναι πολύ πιο σημαντικό.

    Δεν σε φοβάμαι. Θα την βρεις την άκρη.

    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ. Ξέρεις πολλές φορές έχω σκεφτεί αυτό που λες ότι το καλό του παιδιού μπορεί τελικά να μην είναι μια φαινομενική επίπονη για μένα ηρεμία αλλά το καλό παράδειγμα. Ελπίζω πραγματικά να κάνω το σωστό. Το σίγουρο είναι ότι δεν σταματάω στιγμή να αναρωτιέμαι.

      Διαγραφή
  7. Εμένα πάντως με έκανες να κλάψω, γιατί ρε γαμώτο να την πληρώνουν παντα τα παιδιά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς Γεωργία μου έτσι συμβαίνει. Δεν έχω απάντηση και δυστυχώς δεν ξέρω αν έχω και τρόπο να το αλλάξω. Σε φιλώ! (ναι θα κάναμε τρελή παρέα αν μέναμε κοντά)

      Διαγραφή
  8. Η ανάρτηση σου με έκανε να θυμηθώ τα παιδικά μου χρόνια και κάποιες άσχημες καταστάσεις που βίωσα. Μερικές φορές αυτά που βιώνουν τα παιδιά μετά από ένα διαζύγιο (ή σε διάσταση ) ειναι προτιμοτερα από αυτά που μπορεί να αντιμετωπίσουν στην διάρκεια του γάμου.
    Ελπίζω αύριο να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα και να βρεις τον τροπο να αντιμετωπίσεις κάθε δυσκολία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ. Κ εγώ θυμάμαι τα δικά μου βιώματα, εκείνα που δεν θα ήθελα ποτέ και για κανέναν λόγο να είναι κ βιώματα της κόρης μου και εκεί δεν ξέρω πια πως να αντιδράσω. Έχεις δίκιο, ο γάμος των γονιών σε καμιά περίπτωση δεν προστατεύει από μόνος του τα παιδιά από δύσκολες καταστάσεις. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις το σενάριο να επαναλαμβάνεται και να ψάχνεις συνεχώς τον τρόπο να το αλλάξεις.

      Διαγραφή
    2. Σε μια προσπάθεια να σου φτιάξω λίγο το κέφι (αν γίνεται..) σου στέλνω ένα βραβείο (στο μπλογκ μου) και την αγάπη μου!
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  9. Ίνα μου, καταλαβαίνω τι εννοείς και πάντα μα πάντα αναρωτιόμουν, γιατί δεν μπορούν να δουν οι γονείς που χωρίζουν, πέρα από τον εγωισμό τους. Εγώ δεν έχω ζήσει ευτυχώς τέτοια, αλλά έχει βιώσει (άρα ξώφαλτσα κι εγώ) ο άντρας μου με το διαζύγιο των γονιών του και ακόμη μας βασανίζει όλο αυτό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
    Δεν θέλω να δώσω συμβουλές, αλλά θέλω να βοηθήσω. Νομίζω πως η συνομιλία με έναν ειδικό θα βοηθούσε πρώτα εσένα. Έχω να σου προτείνω μια φίλη μου αγαπημένη, εξαιρετική στη δουλειά της, που έχει βοηθήσει κι άλλες χωρισμένες μάνες με ανάλογα προβλήματα, αρκετές φορές και μόνο με μία συνάντηση. Αν νομίζεις πως κάτι τέτοιο θα σε βοηθούσε, στείλε μου μήνυμα στο floraraniets@gmail.com
    Φιλιά και κουράγιο καλή μου

    Υ.Γ. Τα σκαμπανεβάσματα είναι μέσα στη ζωή πράγματι και μ' αρέσει που επιλέγεις να τα μοιράζεσαι όλα, άσχημα και όμορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σχεδόν πάντα στα σχόλια που αφήνω στα blogs, προσπαθώ να είμαι κ' λίγο...."τσίρκο". Και κυρίως όταν διαβάσω πιο σοβαρά θέματα, όπως εδώ, τότε προσπαθώ ακόμα περισσότερο να κάνω τον άλλο να χαμογελάσει λίγο... Έστω αυτά τα 4-5 δευτερόλεπτα που διαρκεί η ανάγνωση του σχολίου.
    Έχω διαβάσει όλες σου τις αναρτήσεις. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία. Δεν έχω αντίστοιχα βιώματα, αλλά κάθε φορά που διαβάζω δικό σου κείμενο, μπαίνω στη διαδικασία να σκέφτομαι "τί θα έκανα εγώ αν?"
    Λυπάμαι πολύ για όλα τα άσχημα που μπορεί να βιώνει ένας άνθρωπος (είτε μάνα, είτε πατέρας, είτε παιδί) και κυρίως λυπάμαι όταν δεν έχω να δώσω λύση ή "δοκιμασμένη" συμβουλή...
    Είσαι μία από αυτές τις περιπτώσεις...
    Είμαι απόλυτα σίγουρη πως προσπαθείς να κάνεις το σωστό για το φραουλάκι σου, αλλά μην ανησυχείς πάντα για το σωστό... Κανένας δε γεννήθηκε επαγγελματίας γονιός... Και σωστά θα γίνουν, και λάθη θα γίνουν...
    Να βρίσκεις πάντα τη δύναμη, σου εύχομαι, σε κάθε τι που αντιμετωπίζεις στη ζωή σου...
    Δεν ξέρω τί άλλο να γράψω...
    Μια μεγάλη αγκαλιά κ' ένα γλυκό φιλί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σ'ευχαριστώ πολύ,είσαι πολύ γλυκό κορίτσι. φιλιά και σ'εσένα!

      Διαγραφή
  11. Πολλά από αυτά που έγραψες είναι μέσα στο μυαλό μου! Δεν θα μπω στη διαδικασία να σου δώσω συμβουλές για το τι να κάνεις. Όμως πιστεύω πως πρέπει εμείς οι μαμάδες να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας! Αυτό που θεωρείς εσύ σωστό για το φραουλάκι σου, αυτό και θα πράξεις! Είναι πολύ εξουθενωτικό να προσπαθείς να αγωνίζεσαι για το παιδί σου αλλά η ψυχολογική βία που σου ασκεί ο σύντροφός σου να σε υπερβαίνει! Το ζω εδώ και οκτώ χρόνια και άρχισα να το συνειδητοποιώ και να το καταλαβαίνω μόλις πριν 2! Ντρέπομαι που το λέω αλλά κανείς μέχρι πριν 2 χρόνια δεν ήξερε πώς ζούσα μέσα στο σπίτι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου έχεις ξαναγράψει για τις δυσκολίες στον γάμο σου, σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να βρείς την ηρεμία και την χαρά που όλοι αξίζουμε με όποιο τρόπο διαλέξεις. Να μην ντρέπεσαι για τίποτα. Σε φιλώ και σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  12. Κάνε υπομονή και κοίτα να βρεις την χρυσή τομή για την φραουλιτσα σου πανω απο όλα. Θα σου πάρει καιρό αλλά ελπίζω πως κάποτε θα έρθει αυτή η στιγμή. Υπομονή Ίνα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αυτή η υπομονή! Απο κει που δεν γνωριζόμασταν καν έχουμε γίνει κολλητές και κάνουμε παρέα πολύ καιρό! Φιλιά!

      Διαγραφή
  13. Έχω μια υποψία οτι πολλά απο τα ερωτήματα σου είναι και ερωτήματα μαμάδων που βρίσκονται ακόμα σε γάμο. Καθόλου ανακουφιστικό αλλά τουλάχιστον στην περίπτωσή σου ξέρεις οτι πρέπει αναλάβεις δράση εδώ και τώρα, έχοντας τα δεδομένα στα χέρια σου. Πιστεύω ακράδαντα οτι το να υπομένεις ενώ γίνεσαι θύμα δε σε κάνει καλύτερο γονιό. Σίγουρα προσπαθείς να απαλύνεις και δυστυχώς να ισορροπήσεις καταστάσεις. Παλεύεις να αναλάβεις το βάρος και των δύο σας για χάρη του παιδιού. Αν θυμάμαι κάτι απο το χωρισμό των δικών μου είναι οτι η ειλικρίνεια τους, κυρίως μετέπειτα με έκανε να συνειδητοποιήσω, να συγχωρήσω και ο χωρισμός τους να μην αποτελεί πρόβλημα στην ψυχολογία μου. Το γεγονός οτι πάντα μιλούσαν πολιτισμένα, οτι νοιαζόντουσαν ο ένας για τον άλλον και οτι σήμερα που μιλάμε λες και δεν χώρισαν (τηρουμένων των αναλογιών) αποτέλεσε λύτρωση για μένα. Όπως λες όμως τα ξέρεις και απο προσωπική εμπειρία...απλά ελπίζω να έδωσα μια επιπλέον οπτική. Καλό βράδυ Ίνα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γωγώ αυτό που περιγράφεις για τους γονείς σου, είναι κατά την γνώμη μου αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει μετά από κάθε διαζύγιο. Ο άλλος παύει να είναι σύζυγος, σταματάει η καθημερινή τριβή και ακόμα και πέρα από την αγάπη για το παιδί ε μπορείς να τον αντιμετωπίσεις έστω πολιτισμένα και με τον σεβασμό που κάθε άνθρωπος δικαιούται. Και σ' αυτήν την περίπτωση όμως it takes two to tango. Και τελικά ίσως ο τρόπος για να επιτευχθεί έστω όχι άμεσα μια τέτοια πολιτισμένη σχέση είναι τα αυστηρά όρια αντί των υποχωρήσεων. Μπορεί να το έπιασα κ εγώ λάθος από την αρχή. Φιλιά.

      Διαγραφή
  14. Ίνα μου γεια σου :)
    Διαβάζω τις σκέψεις σου και σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί είναι πράγματα που έχουμε
    συζητήσεις πολλές φορές με τη μαμά μου, όταν μεγάλωσα βέβαια τόσο όσο να μπορούμε.
    Θα σου πω κάτι και μη το ξεχνάς ποτέ. Σημασία έχει φυσικά να είναι το παιδί προτεραιότητα
    όπως όλοι λένε πάντα, όμως ξεχνάμε ότι για να είναι το παιδί καλά και ήρεμο βασική προυπόθεση είναι να είναι η μαμά καλά. Καλά με τον εαυτό της, ήρεμη όσο γίνεται, με αυτοπεποίθεση ότι κάνει αυτό που λέει η καρδιά της. Δεν έχει κανένα νόημα να πατάμε την αξιοπρέπεια μας, να ξεχνάμε τα βασικά μας δικαιώματα ή να γινόμαστε θύματα καμιας κατάστασης ή ανθρώπου και εννοείται ότι αυτό δεν μας κάνει καλούς γονιούς. Καλός γονιός είναι ο άνθρωπος που έχει καθαρή τη συνείδηση του, που κάνει το καλύτερο για τον εαυτό του και είναι από μέσα του ικανοποιημένος και έπειτα μπορεί να μεταδώσει τη θετική του διάθεση και στο παιδί. Το να υπομένουμε καταστάσεις "για χάρη του παιδιού" είναι πιστεύω μια τακτική της παλιότερης γενιάς που είχαν διάφορα ταμπού και δε ξέρω κι εγώ τι άλλα κολλήματα και μετά ξέρεις τι γινόταν; Μόλις μεγάλωνε λίγο το παιδί, έβγαζε η μάνα όλη τη χολή σε κείνο γιατί χρόνια υπέμενε και μέσα στο γάμο τις περισσότερες φορές τον υποβιβασμό, το βιασμό ή ότι άλλου είδους βία και καταπίεση και άλλα τέτοια. Και μετά έλεγε "ξέρεις εγώ τι έκανα για σένα και τι υπέμεινα" και συγγνώμη κι όλας μαλακίες. Όχι. Είμαι της άποψης να κοιτάς τα πράγματα με γνώμονα την αγάπη για τους άλλους και τον εαυτό σου. Δεν εννοώ φυσικά να λέμε λόγια οργής στο παιδί για τον άλλο γονιό, σε καμία περίπτωση!!
    Όμως ας βάλουμε τα όρια που θα βάζαμε και σε περίπτωση που δεν είχαμε παιδί. Γιατί το παιδί κάποια στιγμή θα μεγαλώσει και θα καταλάβει. Και θα κρίνει με τη δική του καρδιά και λογική. Όχι με τη δική σου.
    Αυτά δεν είναι συμβουλή, είναι η άποψή μου απλά. Εσύ ξέρεις κατά βάθος τι είναι το σωστό να κάνεις και να κάνεις αυτό που λέει η καρδιά σου.

    Σε φιλώ Ίνα μου, καλό σας βράδυ !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με βοήθησε πολύ το σχόλιο σου. Ειδικά η φράση "ας βάλουμε τα όρια που θα βάζαμε και σε περίπτωση που δεν είχαμε παιδί". Μπορεί κ εγώ μετά το χωρισμό να έπεσα στην παγίδα του "για χάρη του παιδιού" αποτυγχάνοντας τελικά να οριοθετήσω τα πράγματα. Σ' ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  15. Συμβαίνει στη ζωή μου σε αγαπημένο πρόσωπο παρόμοια κατάσταση με αυτή που περιγράφεις Ινα. Η συμπάθειά μου είναι προς τη μάνα γιατί και στην περίπτωση της φίλης μου επιπόλαιος και ανώριμος είναι ο ο πατέρας. Δεν αντιλαμβάνεται καν τον ρόλο του. Δεν ξέρω πως μπορεί να θωρακιστεί ένα παιδί με τέτοια ατυχία, ξέρω όμως πως το παιδί σου θα σου αναγνωρίσει την ωριμότητα, την στοργή και την αφοσίωση έστω κι αν χρειαστεί να υπερβείς εαυτού. Ούτως η άλλως θα κάνεις διπλό δρόμο από όσους "προτυπικά" έχουν "καλύτερες" προϋποθέσεις. Να έχεις δύναμη και αισιοδοξία πάντα, όπως έχεις και σου ευχομαι να βρεις έναν σύντροφο που να σου ταιριάζει και να προχωρήσεις τη ζωή σου σε νέα βάση. Όπως λέει και η Λύριελ είναι σημαντικό να είσαι ευτυχισμένη εσύ πρωτίστως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τζωρτζινάκι καταρχήν να σου πω ότι κόντεψα να πνιγώ με το άλλο σου σχόλιο (ξέρεις εσύ) και στο εξής θα αποφεύγω να διαβάζω σχόλια σου πίνοντας ο,τιδήποτε. Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν αναμένω αναγνώριση από την κόρη μου, θέλω απλώς να την βλέπω τώρα που είναι παιδάκι χαρούμενη και ανέμελη. Είμαι σίγουρη ότι αποφάσεις που πήρα και θα πάρω θα έχουν αντίκτυπο σ' εκείνη και προσπαθώ να δω καθαρά και να πειστώ ότι μιας και το μέλλον κανείς δεν το γνωρίζει, στο παρόν πρέπει να πάρω τις αποφάσεις που είναι καλύτερες για μένα γιατί αυτό είναι και για το καλό του παιδιού. Δύσκολα πράγματα.

      Διαγραφή
  16. Πιστευω οτι δεν πρεπει να υποχωρεις παντα εσυ. Το μεγαλυτερο βημα και το πιο δυσκολο το εκανες.. Ανεξαρτητοποιηθηκες, κερδισες την ελευθερια σου και ξαναξεκινας την ζωη σου. Θεσε τις βασεις σου οπως σου ταιριαζουν. Μην υποχωρεις σε οσα ειναι σημαντικα για σενα, και μην υπομενεις καταστασεις. Το φραουλακι δεν θα ειναι παντα μικρο, ουτε μπορεις να την προστατευεις παντα. Θα μεγαλωσει και θα αρχισει να αντιλαμβνεται περισσοτερα απο αυτα που θα της λες. Θα βλεπει πισω απο τις πραξεις τις δικες σου και του χερφαδερ. Μεχρι ποτε θα τον καλυπτεις; Στο κατω κατω ο κοσμος ειναι σκληρος και κακος, ασε να το μαθει και να σκληρυνει. Δεν χρειαζεται να ζει σε φουσκα. Φυσικα εσυ δεν χρειαζεται να μιλας ασχημα για τον πατερα της. Κρατα το επιπεδο σου. Καταλαβαινω την θεση σου. Ειμαι παντρεμενη αλλα νιωθω πολλα απο αυτα που γραφεις. Πως γινεται καποιος που αγαπουσες τοσο πολυ και εμπιστευοσουν να μεταλασσεται και να νιωθεις μισος και εχθρα και κοντρα. Δεν εχω παρει την αποφαση να χωρισω, εχουμε ακομα καποιες καλες στιγμες, αλλα η σκεψη τριγυριζει πολυ τον τελευταιο χρονο στο μυαλο μου. Να μεγαλωσω τα παιδια με δικους μου ορους και να ειμαι ελευθερη, γιατι τωρα καταπιεζομαι σε πολλα θεματα. Θα ηθελα πολυ να διαβαζα καποια στιγμη πως πηρες αυτη την αποφαση. Ποια ηταν η καθοριστικη στιγμη που σημανε το τελος. Αναστασια, θεσσαλονικη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναστασία σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Ξέρω πως κανένας γονιός όσο και να το θέλει δεν μπορεί να κλείσει σε γυάλα προστασίας τα παιδιά του, όμως δεν μπορείς και να σταματήσεις να προσπαθείς τουλάχιστον όσο είναι μικράκια να έχουν την ασφάλεια και την ανεμελιά που δικαιούνται. Η δική μου εμπειρία είναι ότι δεν αποφασίζεις να χωρίσεις. Χωρίζεις όταν πια δεν μπορείς άλλο, όταν η επιλογή αυτή δηλαδή γίνει μονόδρομος. Ίσως άλλοι έχουν την δύναμη ή την αποφασίστικότητα να το δουν ως απόφαση, εγώ εξάντλησα τα περιθώρια μου.

      Διαγραφή
  17. Δεν ξέρω να πω ούτε να απαντήσω στο πως... μόνο μια αγγαλιά γεμάτο αγάπη έχω να στείλω ιδιαίτερα στο μικρό φραουλάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δύσκολη ερώτηση!Καταλαβαίνω τη θέση σου να'χει η φραουλίτσα σου μια ανατροφή όσο το δυνατόν με λιγότερα "γιατί"!
    Η αγάπη σου για την μικρή σίγουρα θα σε οδηγήσει στη σωστή κρίση αυτή η "αγάπη" κλίνει μέσα της τόσα όχι και μη που πρέπει να ειπωθούν δυστυχώς!

    Εύχομαι τα καλύτερα για την μικρή
    να'περάσει τα πιο όμορφα γενέθλια
    με αυτούς που αγαπά!

    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο! Η αγάπη δεν είναι μόνο "ναι". Είναι και "οχι". Σ' ευχαριστώ! Φιλιά!

      Διαγραφή
  19. Κορίτσι μου!!!
    Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση, από καρδιάς!!!
    Να περάσετε πολύ όμορφα!!!
    Φιλάκια πολλά-πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ίνα και φραουλάκι, καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα κορίτσια :))
    Φιλάκια από Φιλαδέλφεια **

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Χριστός Ανέστη στα όμορφα κορίτσια!!! Ελπίζω να περάσετε όμορφες και ήρεμες ημέρες:)
    Μην αισθάνεσαι άσχημα για την απόφαση που πήρες να προχωρήσεις μπροστά.
    Είναι η πιο σωστή απόφαση για το παιδί και για σένα. Η φραουλίτσα σου δεν θα ήταν ευτυχισμένη με την προηγούμενη κατάσταση. Τώρα είμαι σίγουρη ότι παρά τις όποιες σκέψεις της καμιά φορά "γιατί δεν μένουν η μαμά και ο μπαμπάς μαζί" ζει σε ένα ήρεμο περιβάλλον και λαμβάνει μόνο αγάπη και όχι αρνητική ενέργεια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ίνα Χριστός Ανέστη!!!
    Σου έχω βραβειάκι με πολλή αγάπη!!!!
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Φαντάζομαι ότι θα πρέπει να είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση για σένα, αλλά επειδή δεν έχω προσωπική πείρα επί του θέματος, δεν είμαι σίγουρη τι θα μπορούσα να πω, πέρα από το ότι σίγουρα δε γίνεται να υποχωρείς πάντα εσύ και πρέπει να φροντίζεις και τον εαυτό σου, να είσαι κι εσύ καλά, για να φροντίζεις και το φραουλακι. ελπίζω να φτιάξουν τα πράγματα.
    ΥΓ.By the way,πριν λίγο καιρό σε ανακάλυψα μέσα από τα σχόλιά σου στη Τζωρτζίνα και μου αρέσει πολύ το μπλογκ σου. Julie

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...